Һөнәрленең ҡулы алтын. 
Ҡулың оҫта булһын, һүҙең ҡыҫҡа булһын. 
Ҡулы белгән бал ашар. 
Сәмле эш - йәмле эш. 
Белгән белгәнен эшләр, белмәгән беләген тешләр. 
Эшһеҙ кеше - көсһөҙ кеше. 
Буй эшләмәй, ҡул эшләй. 
Эше барҙың ашы бар. 
Ҡалған эшкә ҡар яуыр. 
Ете ҡат үлсә, бер ҡат киҫ. 
Кем эшләмәй, шул ашамай. 
Эшләгәнең кешегә, өйрәнгәнең үҙеңә. 
Аҙ һөйлә, күп эшлә. 
Тырышҡан табыр, ташҡа ҡаҙаҡ ҡағыр. 
Эшең һәм аҡылың барҙа һаулығыңа үлем булмаҫ. 
Эшләгән - тапҡан, ауыҙына ҡапҡан. 
Эшләгәнгә эш ҡарышмай. 
Эш араһында эш бөтә. 
Эш белмәгән эш өҫтөндә үлгән. 
Эш белмәйенсә, аҡыл белмәҫһең. 
Эш беләктә түгел, йөрәктә. 
Эш бөтмәй йән тынмай. 
Эш иплене ярата. 
Эш кемдеке — беләк шуныҡы. 
Эш кешене кеше итер. 
Эш менән үткән ғүмер — алтын ғүмер. 
Эш оҫтаһынан ҡурҡа. 
Эш үҙе өйрәтә. 
Эш һөйгәнде ил һөйгән. 
Эш һөйгәндең дәрәжәһе артыр, эшлекһеҙлек боҙоҡлоҡҡа тартыр. 
Эш һөймәгән көн итмәҫ (күрмәҫ). 
Эш һөймәҫте ил һөймәҫ. 
Эш эшләгән интекмәҫ, эшләмәгән көн итмәҫ! 
Эш эшләнгәс — ирмәк, бөтмәй ҡалһа — имгәк. 
Эш яратҡан — уңған, яратмаған — туңған. 
Эше барҙың ашы бар, эше юҡтың ашы юҡ. 
Эше ҡаты, икмәге татлы. 
Эше юҡтың ҡәҙере юҡ, ҡәҙере юҡтың ҡәбере юҡ. 
Эшең бер булһын, берәгәйле булһын. 
Эшең булһа йөҙ, туҡлыҡлы килер көҙ. 
Эшең кире китһә, эше алға барғанға кәңәш ит. 
Эшең ҡаты булһа, тешеңә йомшаҡ булыр. 
Эшең теүәл булмаһа, кешегә күрһәтмә. 
Эшеңде башлар алдынан аҙағын уйла. 
Эшеңде кешегә тапшырма. 
Эшеңде эш иткәс кенә маҡтан. 
Эшкә теләк булһа, беләк сыҙар. 
Эшкә ялҡау (бала) һабаҡҡа аңҡау булыр. 
Эшкә булһа — «алла, башым», ашҡа булһа — «ҡайҙа ҡашығым?» 
Эшләгәндә йөрәгең елкенһен, ашағанда ҡолағың һелкенһен 
Эшләгәндән кеше үлмәй. 
Эшләмәй тамаҡ туймай. 
Эшләмәйенсә ашап булмай, ашамаһаң йәшәп булмай. 
Эшләнгән эш иргә ҡот, яҡшы эшләнһә, илгә ҡот. 
Эшләргә иренгән — ашарға тилмергән.